STREHLA - SERKOWITZ (bij Dresden).

Strehla – Serkowitz – 60 km. 23 graden.

Wat een mooie fietsdag was het vandaag. Niet te warm en een licht windje in de rug. Wel iets berg omhoog, maar met een goed geasfalteerd fietspad was het heerlijk fietsen. Tot 12.00 uur was het lekker rustig en toen werden de Duitsers wakker. Op 2e Pinksterdag gingen ze massaa op de fiets . En alle eetgelegenheden en terrassen zaten barstens vol. En dat hebben we geweten. Overal waar we langskwamen werd er geapplaudiseerd, duimen gingen omhoog en zelfs werden er foto’s van ons genomen. En dan niet te vergeten, hoevaak wij hebben moeten vertellen wat wij aan het doen zijn. En dan al die opmerkingen over de belading van onze fietsen. Dein ganzes Haushalt auf dem Rad was de opmerking die we het meeste hebben gehoord. Die aandacht en drukte om ons heen was natuurlijk wel mooi, maar ja het was wel uitkijken, vooral met al die kleine kinderen op hun fietsjes. We moesten nogal eens van onze fiets springen of de berm in. Maar we zijn heel aangekomen op ons logeeradres.

Eerst zijn we vanmorgen in Strehla naar het oorlogsmonument geweest. Dit monument is het officiele duitse monument. Op die plaats bij de Elbe hebben de Russen en de Amerikanen elkaar ontmoet op 25 april 1945. Wat ik gisteren aangaf in Torgau is ook zo’n plaats, maar Strehla is het erkende monument.

Op weg naar Riesa, een behoorlijke grote stad, tevens universiteitsstad. Eerst even het enorme standbeeld Elbquelle van ijzer bezocht. 25 m. hoog, weegt 234 ton en in Bocholt bij 1350 graden gegoten in 49 delen. Daarna even een bak koffie gedronken in een klein theehuisje, want er was verder nog niets open en de stad was uitgestorven.
Toen met het pontje over. Heerlijk vind ik dat om steeds weer met een pontje over de Elbe te varen. En verder gingen we richting Meißen. Al snel veranderde het landschap. De Felzen of wel de grote rotsblokken doemden op langs de Elbe. En steile wanden van Elbsandstein. Overal waren kastelen te zien en wijnvelden. Bij elk bochtje was het blikveld weer anders. We zijn vaak van de fiets gestapt om foto’s te maken en even te genieten van al dat fraais. Maar die heuvels aan beide zijden van de Elbe betekende ook wel weer dat we wel wat hellinkjes op moesten en dat vonden mijn spieren niet zo prettig. Maar de komende dagen zal het wel weer vaker gebeuren.
In Meißen zijn we de stad nog even ingeweest, de kerk en burcht gefotografeerd en de kerk met de porseleinen klokjes. De stad verder niet bezocht ondat we dat 10 jaar geleden al uitgebreid gedaan hebben. ’t Is wel een mooie historische stad, bekend van het porselein (vandaar die klokjes van porselein in de toren). De servieskenners zullen dit Meißener porselein wel kennen. Trouwens ik heb nog prachtige schalen gezien van mijn favoriete servies met Zwiebelmuster, waar ik nogal verzot op ben.
We kwamen de stad haast niet meer uit, zoveel mensen hielden ons staande. We hadden beter midden op de markt kunnen gaan staan met een pet of zo, dan waren we rijk geworden.
Na Meißen werd het weer vlakker en de temperatuur hoger, want de zon begon aardig te branden. We worden al lekker bruin (en een beetje rood). Flink smeren dus.

We zitten nu in Serkowitz. Dat ligt zo’n 10 kilometer van Dresden. Een heel mooi pension, met heerlijke bedden. Dus we doen weer een nachtje luxe. Je moet jezelf tenslotte ook wel eens verwennen.
Morgenvroeg gaan we eerst dus Dresden in. Verheug ik me op, want het is zo’n geweldige mooie historische stad. Daarna door naar Bad Schandau en dan zitten we al aan de Tjechische grens. En dat in ruim 2 weken.
R&S: vrienden van ons uit Dordrecht (Koos en Marry) wonen gedurende onze reis in ons huis. Doen ze trouwens al jaren als wij op vakantie zijn.
Nu even een boterhammetje eten en dan nog even in de tuin zitten.
----------------------------------------------
Meine Lieben in Deutschland.
Es ist wie bei euch in Mecklenburg Vorpommern. Überal sehe ich Lübzer Bier hier. Aber Geert kann es nicht trinken wenn er unterwegs ist. Dann bekommt er schwere Beine und kann nicht mehr trampeln. Und dann schaffen wir Prag nicht.
Es geht uns noch sehr gut. Wir fahren nun in Sachsen, in die Nähe von Dresden. Morgen besuchen wir Dresden und fahren dann weiter nach Bad Schandau und dann sind wir schon in Tjechien.
Tjuus und liebe Grüsze von uns.

Tot morgen