BUCEK - VELTRUSY.

Bucek – Veltrusy – 53 km. 23 graden.

Donderdag 7 juni 2012.

Wat een geweldige fietsdag hebben we gehad. Het zonnetje heeft de hele dag geschenen en de t-shirts en korte broeken konden weer aan.
Vanmorgen zijn wij uitgezwaaid door Gerrit en Tietie. Na 500 meter gefietst te hebben begon de eerste beklimming al. En dat ging perfekt, geen centje pijn. Via Trtice ging het naar Msec. Daarna naar Lodenice tussen meertjes door. Via Nova Studnice, Hradecno naar Smecno. Wat hebben we zaterdag op de heenweg veel mooie dingen gemist. De beklimmingen waren toen zo steil dat we eigenlijk niet echt genoten hebben van de mooie natuur. Nu waren de beklimmingen korter en de afdalingen langer, dus we konden op ons gemak om ons heen kijken. Al die mooie kleine dorpjes, met al die oude huisjes, dan weer de vergezichten. Elk bochtje bracht weer een nieuwe verrassing. Het ging ook behoorlijk snel.
Smecno is een prachtig stadje met een heel mooi klooster/kerk. Het is ook een echt Tsjechies dorpje, met allemaal van die kleine oude winkeltjes en kroegjes. In een van die kroegjes hebben we koffie gedronken, weer zo’n bak met koffiedroes en heet water. Maar ze waren direkt bereid mijn fiets van stroom te voorzien. Alles was nu open (dat was niet zo op de heenweg) en er hing een gemoedelijke sfeer. Dat hadden we nog niet eerder zo gemerkt in Tsjechie. Daarna ging het naar Pchery met een paar behoorlijke beklimmingen en natuurlijk weer van die heerlijke afdalingen.

Zo tijdens het fietsen vandaag beseften we wat voor een prestatie we zaterdag geleverd hebben. Al die lange afdalingen hebben we zaterdag dus als beklimmingen voor de kiezen gehad.
Van al dat moois om ons heen konden we nu genieten zonder al te veel inspanning te hoeven doen. Trouwens het fietsen was weer heerlijk. Eigenlijk waren we vanmorgen blij dat we weer op de fiets konden stappen en het voelde direkt weer goed aan. Het aantal rustdagen was dus blijkbaar voldoende.
Langzaam dalend ging het richting Kalupy. Hier hadden we op de heenweg een hotel gehad, maar even na Kralupy was ook een camping en eigenlijk hadden we wel zin om te kamperen. Even na Kralupy in Nelahozeves hebben we bij restaurant Marine even wat gedronken. Maar de eigenaar vergalde onze lust om er langer te blijven, want de fietsen moesten van zijn terrein af, want die konden beschadegingen veroorzaken aan zijn muurtje. Snel onze glazen leeg gedronken en afgerekend (zonder fooi). Zo’n chagerijn krijgt niks en de gastvrijheid was ver te zoeken. De serveerster schaamde zich rot dat wij van het terras werden afgezet.

Toen via een wegomleiding die over een spoorbaan liep en een oud stationnetje kwamen we bij de camping aan. Inmiddels werd de lucht erg donker en het begon een beetje te regenen. En op de camping staan kleine trekkershutten. Dus de keus was snel gemaakt, een trekkershut voor 16 euro met schoon beddegoed op de koop toe. Verder is het sanitair belabberd, maar er is genoeg bos in de buurt en de hut is netjes. Toen we ons geinstalleerd hadden bleek dat er een grote groep zigeuners achter op de camping staan. Dus nu staan onze fietsen ook in de hut en alles is goed afgesloten. Inmiddels is er een Duitser in zijn tentje naast ons gekomen. Hij is bouwingenieur en komt uit Berlin en gaat elk jaar een voettocht maken zonder geld op zak te hebben. Hij is in Riesa begonnen en morgen gaat hij naar Praag, zijn einddoel. Hij heeft vanavond bij ons gegeten (ik had spaghetti gemaakt en had nog wat over). Vanavond heeft hij koffie meegedronken en we hebben de hele avond gezellig met hem zitten kletsen op een bankje buiten. Het regenen heeft opgehouden en het was een heerlijke avond om buiten te zitten. Toch ook wel een hele belevenis om zonder geld zo’n wandeltour te maken. Onderweg waren we al mensen tegengekomen die ook op de fiets naar Praag gingen (duitsers uit Hamburg). Die vertelden ook al dat ze onze buurman tegen waren gekomen en hadden voor hem de pont en het middagmaal betaald. Onze buurman vertelde dat hij er best tegen op zag dat hij morgen zijn einddoel bereikt. Weer terug in de hectiek van alle dag en dat zal wel weer wennen zijn. Maar wel 3 weken volledig back to basic en helemaal op jezelf aangewezen zijn. Hij vertelde, dat hij die 3 weken per jaar echt nodig had.
Hij had een soort dagboekje bij hem met hele mooie spreuken. Ik heb er een paar op geschreven en ik zal de komende dagen jullie elke keer verrassen met een mooie spreuk.

Nu gauw naar bed en lekker slapen. Er is geen internet hier op de camping, dus morgen gaat dit verhaaltje pas het internet op.

De spreuk van vandaag luidt:

====WER SICH AUF DEM WEG MACHT, KANN ANDEREN BEGEGNEN ====