DOLLNSTEIN - BEILNGRIES - 64 km.

Na een karig ontbijt en uitgezwaaid door de gastheer zijn we met ons fleecejack aan vertrokken richting Beilngries. Het was fris, maar gelukkig droog. Het eerste stuk ging prima, geen beklimmingen enz. En het was weer een prachtige route. Vooral veel Felsen, dat zijn grote rotsblokken die boven het landschap uitsteken. Als je die rotsblokken van dichtbij bekijkt dan zie je dat alles uit dunne laagjes bestaat. Als je, zoals ik, gek bent op fossielen zoeken, dan is het de kunst om een stukje van zo'n rots dusdanig te spleiten dat een fossiel, die dan tussen 2 lagen inzit, zichtbaar wordt. 't Is een heel interessant gebied, vooral als je de boeken kent van Auel, de Aardskinderen. Je kunt je dan een voorstelling maken hoe dat er uit heeft gezien.
In Eichstatt aangekomen ontmoeten we weer de mensen die we gisteren ook steeds tegen kwamen. Eichstatt is van vroeger uit een Bischoppelijke Residentie en dat zie je ook duidelijk. Allemaal paleizen en grote kerken. Het is ook een universiteitsstad. Hier hebben we even inkopen gedaan en een kop koffie gedronken. Toen weer verder langs die mooie kronkelende Altmühl. Maar we dachten dat de beklimmingen wel voorbij waren. Helaas, tot aan Beilngries was het constant berg op berg af. Zelfs zo erg dat ik in Beilngries door al mijn stroom van de fiets heen was. Maar ons is verzekerd dat de tocht morgen geheel vlak is gelukkig. Je merkt het best in je benen hoor dat het weer vermoeiend was. Maar gelukkig heb ik de beschikking over een warm bad vandaag en daar heb ik al snel even gebruik van gemaakt. Morgen zet ik wel weer een paar foto's op de site, want de internetverbinding is erg traag nu.
Wat nog wel leuk is om te vermelden is dat we toch wel een bezienswaardigheid zijn. We stonden op een brug en daar bleven steeds meer mensen staan toen wij daar stonden. Iedereen wilde weten wat we aan het doen waren en hoe we alles hadden voorbereid, enz. 't Was op een gegeven moment gewoon een verkeersopstopping op die brug. Maar wel leuk hoor al die belangstelling en verwondering dat wij op onze leeftijd zoiets ondernemen en dat aandurven en aankunnen. Nou ik ben ook best trots op onszelf hoor en hoe Geert altijd weer de juiste weg vindt. We zijn eigenlijk nog niet echt verkeerd gereden. Als ik de weg aan zou moeten geven dan kwamen we volgens mij nooit in Wenen.
Mensen dit was het voor vandaag. We gaan nu lopend Beilngries in om een hapje te eten.
Morgen richting Riedenburg en daarna bereiken we de Donau.

Grüß Gott (begroeting van hier).